รัชนาผ้าม่าน (ร้านผ้าม่าน ศรีราชา) - นิทานก่อนนอน เรื่องจริงอันขมขื่นของคนทำงาน มุมมองหลายๆด้านของคนอ่านและผู้แต่งเรื่อง
เคยนิทานเรื่อง "มดน้อย กับ สิงโต" กันมั้ยครับ
เป็นนิทานที่น่าสนใจมาก และเชื่อว่าได้รับคำตอบรับที่ดีจาก "คนทำงาน" แทบจะทุกคน
นิทานเรื่องนี้เป็นตัวอย่างของหลายๆองค์กร ที่ตอนเริ่มต้นดูดี แต่ตอนหลังกลับแย่
เรื่องเริ่มโดยการที่มี "มดน้อย" ทำงานอย่างขยันขันแข็ง และมี "สิงโต" เป็นหัวหน้า
สิงโตเห็นว่ามดทำงานได้ดี เลยจ้างหัวหน้างาน "แมลงสาบ" เข้ามาควบคุมเพื่อทำให้ได้ผลงานที่ดีขึ้นไปอีก
แมลงสาบก็จ้างพนง.เข้ามาอีกมากมาย ทั้งตัวทาก เห็บ ตัวเหี้ย ฯลฯ
จนสุดท้าย มดน้อยก็อยู่ในองค์กรต่อไปไม่ได้ เพราะระบบที่วุ่นวายที่เข้ามาพร้อมกับพนง.ที่ไม่ได้ช่วยให้เกิดรายได้อะไรต่อองค์กร นอกจาก "รายงาน" และ "ข้อมูลที่ไร้สาร"
....
น่าจะเคยอ่านกันมาบ้างแล้วใช่มั้ยครับ
เท่าที่ผมสังเกตุ แทบจะทุกๆคนที่ comment ก็ต่างเห็นด้วย และมองว่า ตัวเองเป็น "มดน้อย" ตัวนั้น ที่ตอนเริ่มต้น ทำไมทุกอย่างมันดีเหลือเกิน แต่พออยู่ๆไป มีคนมากขึ้น แผนกมากขึ้น ทำไม ที่ทำงานมันถึงน่าอยู่น้อยลงนะ...?
คำถามนี้ ผมอยากให้คิดกันเยอะๆและมองกันหลายๆมุมหน่อยนะครับ
จากประสบการณ์ของผมเอง ที่เป็นทั้งมด แมลงสาบ ตัวเหี้ย ตัวเห็บ ฯลฯ แทบจะทุกตัวในเรื่องแล้วนั้น
ผมพอจะสรุปอะไรได้อีกหลายอย่างจากเรื่องนี้ ที่มันคาบเกี่ยวกับชีวิตจริงครับ
อย่างเช่น
ทำไม มด ไม่ปรับตัวเข้ากับองค์กรที่ใหญ่ขึ้นครับ ในเมื่อ องค์กรมันดี สามารถขยายได้ ทำไม เมื่อรับคนหลายๆแบบที่แตกต่างกันเข้ามา กลับทำให้มดอยู่ไม่ได้
ทำไม มดไม่สามารถพูดหรือสื่อสารให้สิงโตรับฟังหรือเข้าใจได้ว่า อะไรดีหรือไม่ดี
แล้วมดตัวอื่นล่ะ เป็นเหมือนกันหรือเปล่า หรือเป็นเฉพาะมดตัวนี้ตัวเดียวที่พบว่าการเพิ่มกำลังคนเป็นปัญหา
ทำไม มดไม่ได้โปรโมทขึ้นเป็นหัวหน้าบ้าง ทำงานมานานแต่ไม่ได้ปรับตำแหน่ง แต่ต้องทำ report
Report มันต้องทำอยู่แล้ว ที่ไม่ทำแต่แรก ก็เลยคิดว่าตอนไม่ทำดีกว่า แล้วจะเห็นปัญหาได้ยังไง การทำ Report มันเรื่องพื้นฐาน มดไม่ชอบงานที่ตัวเองทำ เพราะต้องทำ report..??
ถ้าคุณไม่ใช่มด คุณคิดว่าคุณเป็นตัวอะไรในเรื่อง
และยังมีอีกหลายคำถามเลยครับ ที่มันน่าถาม หรือตั้งเป็นหัวข้อประเด็นน่าสนใจขึ้นมา
แต่ผมละไว้ตรงนี้ก่อนครับ
ตรงที่
ถ้าคุณจะเป็นมด คุณจะทำยังไงกับเรื่องที่เกิดขึ้นนี่
แน่นอนครับ องค์กรๆนึง พอถึงจุดนึงที่ "ดี" การรับคนเพิ่ม เพื่อ "พัฒนา" เป็นสิ่งจำเป็นครับ
หลายๆครั้ง พนง.ระดับล่างไม่เข้าใจ คิดแค่ว่า รับคนจบสูงมา ก็ไม่เห็นทำงานได้ สู้พวกตนก็ไม่ได้
พอนานๆเข้า ก็ทำตัวแย่ลง เคยทำอะไรดีๆ ก็รักษามาตราฐานของตนเองไว้ต่อไม่ได้ พอถูกประเมิน ก็ยิ่งรู้สึกติดลบหนักเข้าไปอีก หลายๆปีเข้า ก็กลายเป็นพนง.ที่ไม่เป็นที่ต้องการขององค์กรอีก
ผมอยากบอกว่า "อย่าไปโทษองค์กร" หรือ โทษสิงโต เลยครับ
ถ้าคุณเห็นว่า อะไรมันไม่ดี คุณเข้าไปหาสิงโตเลย พูดก่อนสื่อสารก่อน ก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายไป
ดีกว่ามานั่งพูดนั่งนินทากันเองในวงเหล้า ว่าที่ทำงาน คนนั้นคนนี้ไม่ดี ไม่ได้เรื่อง
และสุดท้าย ก็ต้องอัปเปหิตัวเองออกมา
เชื่อเถอะครับ ทุกคนที่รู้สึกว่าถูกองค์กรเอาเปรียบ ก็คิดว่าตัวเองเป็นมดทุกคนแหละครับ
แต่ถ้าคุณเป็นสิงโต หรือคนที่เป็นเจ้าของธุรกิจแล้วล่ะก็
วันนึงบริษัทคุณทำงานได้ดี ไม่ได้แปลว่ามันจะดีต่อๆไปนะครับ
คุณต้องหาทางป้องกัน และรับความเสี่ยงที่จะเกิดขึ้นในอนาคต
วันนี้เคยจ่ายเงินเดือนมด 100 ตัวได้
แต่จะดีกว่ามั้ย ถ้าจ้างแมลงสาบเข้ามาด้วยค่าจ้างของมด 3 ตัว
แล้ววันนึงข้างหน้า เหลือมดแค่ 80 ตัวก็ทำงานได้เท่าเก่า
มันเป็นเรื่องปกติครับ
มดทุกตัวอยากได้เงินเดือนเพิ่มมากขึ้นๆทุกปี
แต่เคยถามตัวเองมั่งมั้ย ว่าทำงานและสร้างกำไรให้องค์กรได้มากกว่าเดิมทุกปีๆไหม
เคยทำงานได้ 10 ชิ้นต่อวัน
ผ่านไป 5 ปี ก็ได้ 10 ชิ้นต่อวัน
ถ้าผมเป็นสิงโต ผมก็ต้องหาทางแก้ครับ
เงินเฟ้อ เฟ้อขึ้นทุกปี
ค่าครองชีพ สูงขึ้นทุกปี
ค่าแรงพนง. ค่าแรงมด ก็ต้องเพิ่มทุกปี
แต่งานที่ทำได้ กลับได้เท่าเดิม
การจ้างใครสักคนมาทำ report ให้ มันเป็นเรื่องปกติ แต่ถ้าเข้ามาแล้ว ทำให้งานเพิ่มขึ้น อันนั้นไม่ปกตินะครับ ก็ต้องดูกันไปว่า สิ่งที่ต้องทำให้งานเพิ่มขึ้นนั้นน่ะ มันเหมาะสมแล้วหรือเปล่า
การสร้างแผนก IT ก็เป็นสิ่งจำเป็นต่อองค์กรอย่างมากครับ
องค์กรที่ยังใช้กระดาษอยู่เรื่อยๆ ปัญหาจะไม่ลดลงครับ
ยิ่งคนเยอะ ยิ่งออเดอร์เยอะ ยิ่งปัญหาเยอะครับ
เพราะงั้น ต้องมีคนมาทำ program ให้ใช้งานได้ง่าย และลดงานเอกสารครับ
ถามมดทุกตัวว่า
คุณเข้าใจระบบของเศรษฐกิจไหม
ถ้าเข้าใจ คุณจะต้องเลือกแค่ 2 อย่างครับ
1. เปลี่ยนตัวเองเป็นมดที่สิงโตต้องการที่สุด
2. เป็นสิงโตซะเอง
เชื่อเถอะครับ
ถ้าคุณเป็นมดที่ "เจ๋งจริง" แล้วล่ะก็
ต่อให้คุณอยากออก เขาก็ไม่ยอมครับ
ทุกสิ่งทุกอย่างมันเป็นไปตามครรลองครับ
น้ำไหลจากที่สูงไปที่ต่ำ คุณฝืนมัน คุณก็ทุกข์
วันนึงชีวิตคุณดี
อีกวัน ชีวิตคุณแย่
คุณโทษใครครับ
ตัวเอง
หรือคนอื่น...?
เป็นนิทานที่น่าสนใจมาก และเชื่อว่าได้รับคำตอบรับที่ดีจาก "คนทำงาน" แทบจะทุกคน
นิทานเรื่องนี้เป็นตัวอย่างของหลายๆองค์กร ที่ตอนเริ่มต้นดูดี แต่ตอนหลังกลับแย่
เรื่องเริ่มโดยการที่มี "มดน้อย" ทำงานอย่างขยันขันแข็ง และมี "สิงโต" เป็นหัวหน้า
สิงโตเห็นว่ามดทำงานได้ดี เลยจ้างหัวหน้างาน "แมลงสาบ" เข้ามาควบคุมเพื่อทำให้ได้ผลงานที่ดีขึ้นไปอีก
แมลงสาบก็จ้างพนง.เข้ามาอีกมากมาย ทั้งตัวทาก เห็บ ตัวเหี้ย ฯลฯ
จนสุดท้าย มดน้อยก็อยู่ในองค์กรต่อไปไม่ได้ เพราะระบบที่วุ่นวายที่เข้ามาพร้อมกับพนง.ที่ไม่ได้ช่วยให้เกิดรายได้อะไรต่อองค์กร นอกจาก "รายงาน" และ "ข้อมูลที่ไร้สาร"
....
น่าจะเคยอ่านกันมาบ้างแล้วใช่มั้ยครับ
เท่าที่ผมสังเกตุ แทบจะทุกๆคนที่ comment ก็ต่างเห็นด้วย และมองว่า ตัวเองเป็น "มดน้อย" ตัวนั้น ที่ตอนเริ่มต้น ทำไมทุกอย่างมันดีเหลือเกิน แต่พออยู่ๆไป มีคนมากขึ้น แผนกมากขึ้น ทำไม ที่ทำงานมันถึงน่าอยู่น้อยลงนะ...?
คำถามนี้ ผมอยากให้คิดกันเยอะๆและมองกันหลายๆมุมหน่อยนะครับ
จากประสบการณ์ของผมเอง ที่เป็นทั้งมด แมลงสาบ ตัวเหี้ย ตัวเห็บ ฯลฯ แทบจะทุกตัวในเรื่องแล้วนั้น
ผมพอจะสรุปอะไรได้อีกหลายอย่างจากเรื่องนี้ ที่มันคาบเกี่ยวกับชีวิตจริงครับ
อย่างเช่น
ทำไม มด ไม่ปรับตัวเข้ากับองค์กรที่ใหญ่ขึ้นครับ ในเมื่อ องค์กรมันดี สามารถขยายได้ ทำไม เมื่อรับคนหลายๆแบบที่แตกต่างกันเข้ามา กลับทำให้มดอยู่ไม่ได้
ทำไม มดไม่สามารถพูดหรือสื่อสารให้สิงโตรับฟังหรือเข้าใจได้ว่า อะไรดีหรือไม่ดี
แล้วมดตัวอื่นล่ะ เป็นเหมือนกันหรือเปล่า หรือเป็นเฉพาะมดตัวนี้ตัวเดียวที่พบว่าการเพิ่มกำลังคนเป็นปัญหา
ทำไม มดไม่ได้โปรโมทขึ้นเป็นหัวหน้าบ้าง ทำงานมานานแต่ไม่ได้ปรับตำแหน่ง แต่ต้องทำ report
Report มันต้องทำอยู่แล้ว ที่ไม่ทำแต่แรก ก็เลยคิดว่าตอนไม่ทำดีกว่า แล้วจะเห็นปัญหาได้ยังไง การทำ Report มันเรื่องพื้นฐาน มดไม่ชอบงานที่ตัวเองทำ เพราะต้องทำ report..??
ถ้าคุณไม่ใช่มด คุณคิดว่าคุณเป็นตัวอะไรในเรื่อง
และยังมีอีกหลายคำถามเลยครับ ที่มันน่าถาม หรือตั้งเป็นหัวข้อประเด็นน่าสนใจขึ้นมา
แต่ผมละไว้ตรงนี้ก่อนครับ
ตรงที่
ถ้าคุณจะเป็นมด คุณจะทำยังไงกับเรื่องที่เกิดขึ้นนี่
แน่นอนครับ องค์กรๆนึง พอถึงจุดนึงที่ "ดี" การรับคนเพิ่ม เพื่อ "พัฒนา" เป็นสิ่งจำเป็นครับ
หลายๆครั้ง พนง.ระดับล่างไม่เข้าใจ คิดแค่ว่า รับคนจบสูงมา ก็ไม่เห็นทำงานได้ สู้พวกตนก็ไม่ได้
พอนานๆเข้า ก็ทำตัวแย่ลง เคยทำอะไรดีๆ ก็รักษามาตราฐานของตนเองไว้ต่อไม่ได้ พอถูกประเมิน ก็ยิ่งรู้สึกติดลบหนักเข้าไปอีก หลายๆปีเข้า ก็กลายเป็นพนง.ที่ไม่เป็นที่ต้องการขององค์กรอีก
ผมอยากบอกว่า "อย่าไปโทษองค์กร" หรือ โทษสิงโต เลยครับ
ถ้าคุณเห็นว่า อะไรมันไม่ดี คุณเข้าไปหาสิงโตเลย พูดก่อนสื่อสารก่อน ก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายไป
ดีกว่ามานั่งพูดนั่งนินทากันเองในวงเหล้า ว่าที่ทำงาน คนนั้นคนนี้ไม่ดี ไม่ได้เรื่อง
และสุดท้าย ก็ต้องอัปเปหิตัวเองออกมา
เชื่อเถอะครับ ทุกคนที่รู้สึกว่าถูกองค์กรเอาเปรียบ ก็คิดว่าตัวเองเป็นมดทุกคนแหละครับ
แต่ถ้าคุณเป็นสิงโต หรือคนที่เป็นเจ้าของธุรกิจแล้วล่ะก็
วันนึงบริษัทคุณทำงานได้ดี ไม่ได้แปลว่ามันจะดีต่อๆไปนะครับ
คุณต้องหาทางป้องกัน และรับความเสี่ยงที่จะเกิดขึ้นในอนาคต
วันนี้เคยจ่ายเงินเดือนมด 100 ตัวได้
แต่จะดีกว่ามั้ย ถ้าจ้างแมลงสาบเข้ามาด้วยค่าจ้างของมด 3 ตัว
แล้ววันนึงข้างหน้า เหลือมดแค่ 80 ตัวก็ทำงานได้เท่าเก่า
มันเป็นเรื่องปกติครับ
มดทุกตัวอยากได้เงินเดือนเพิ่มมากขึ้นๆทุกปี
แต่เคยถามตัวเองมั่งมั้ย ว่าทำงานและสร้างกำไรให้องค์กรได้มากกว่าเดิมทุกปีๆไหม
เคยทำงานได้ 10 ชิ้นต่อวัน
ผ่านไป 5 ปี ก็ได้ 10 ชิ้นต่อวัน
ถ้าผมเป็นสิงโต ผมก็ต้องหาทางแก้ครับ
เงินเฟ้อ เฟ้อขึ้นทุกปี
ค่าครองชีพ สูงขึ้นทุกปี
ค่าแรงพนง. ค่าแรงมด ก็ต้องเพิ่มทุกปี
แต่งานที่ทำได้ กลับได้เท่าเดิม
การจ้างใครสักคนมาทำ report ให้ มันเป็นเรื่องปกติ แต่ถ้าเข้ามาแล้ว ทำให้งานเพิ่มขึ้น อันนั้นไม่ปกตินะครับ ก็ต้องดูกันไปว่า สิ่งที่ต้องทำให้งานเพิ่มขึ้นนั้นน่ะ มันเหมาะสมแล้วหรือเปล่า
การสร้างแผนก IT ก็เป็นสิ่งจำเป็นต่อองค์กรอย่างมากครับ
องค์กรที่ยังใช้กระดาษอยู่เรื่อยๆ ปัญหาจะไม่ลดลงครับ
ยิ่งคนเยอะ ยิ่งออเดอร์เยอะ ยิ่งปัญหาเยอะครับ
เพราะงั้น ต้องมีคนมาทำ program ให้ใช้งานได้ง่าย และลดงานเอกสารครับ
ถามมดทุกตัวว่า
คุณเข้าใจระบบของเศรษฐกิจไหม
ถ้าเข้าใจ คุณจะต้องเลือกแค่ 2 อย่างครับ
1. เปลี่ยนตัวเองเป็นมดที่สิงโตต้องการที่สุด
2. เป็นสิงโตซะเอง
เชื่อเถอะครับ
ถ้าคุณเป็นมดที่ "เจ๋งจริง" แล้วล่ะก็
ต่อให้คุณอยากออก เขาก็ไม่ยอมครับ
ทุกสิ่งทุกอย่างมันเป็นไปตามครรลองครับ
น้ำไหลจากที่สูงไปที่ต่ำ คุณฝืนมัน คุณก็ทุกข์
วันนึงชีวิตคุณดี
อีกวัน ชีวิตคุณแย่
คุณโทษใครครับ
ตัวเอง
หรือคนอื่น...?
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น